جزیره کامپیوتر

با کوچکتر شدن هر روزه کامپیوترها و تمایل کاربران به ابزارهای همراه، شاهد حذف درایو های نوری از گجت ها هستیم. اپل را شاید بتوان سردمدار این تحول تکنولوژیک دانست. این شرکت برای اولین بار با معرفی مک بوک ایر، درایو نوری را از داستان اولترابوک ها حذف کرد و سپس جنبش خود را با حذف این ابزار از مک بوک رتینا ادامه داد. اما بی شک پایان عمر دیسک های نوری هنگامی بر همگان مسجل شد که اپل آی مک خود را نیز بدون درایو نوری به بازار عرضه کرد.

در حال حاضر دیسک های بلو ری بیشترین سهم بازار دیسک های نوری را در اختیار دارند. اصلی ترین علت این اتفاق را می توان حمایت شرکت های فیلم سازی از این تکنولوژی، و ترجیح کاربران مبنی بر داشتن نسخه فیزیکی، از اثری که خریداری می کنند، دانست. اما درست مانند صنعت موسیقی، بسیاری از کارشناسان بر این عقیده هستند که فیلم ها نیز باید سرنوشت خود را بر روی ابرها جستجو کنند.

● گزینه اول: USB Stick

ظرفیت: حداکثر تا ۱۲۸ گیگابایت (مدل ۲۵۶ گیگابایتی نیز ساخته شده)

طول عمر: ۱۰ هزار تا ۵ میلیون بار چرخه ضبط و پاک کردن اطلاعات. به عبارت دیگر تقریبا از ۲ تا ۲۰ سال

سازگاری: تقریبا هر دستگاهی با پورت USB

حافظه های فلش احتمالا بهترین جایگزین دیسک های نوری از لحاظ طول عمر و قابلیت جابه جایی هستند. با توجه به اینکه طول عمر این قطعات وابستگی کمی به شرایط نگه داری دارد و بیشتر به چرخه ضبط و پاک سازی اطالاعات مربوط می شود، لذا می توان حافظه های فلش را دارای طول عمر بیشتری نسبت به دیسک های نوری دانست. بی شک موقعیت این قطعات بند انگشتی از لحاظ ظرفیت نیز برتر از دیسک های نوری است. اما از لحاظ اقتصادی حافظه های فلش به ازای هر گیگ، هزینه بیشتری را می طلبند.

● گزینه دوم : کارت حافظه SD

ظرفیت: تا ۱۲۸ گیگابایت

طول عمر: ۱۰۰ هزار تا ۱ میلیون چرخه ضبط و پاک سازی اطالاعات. به عبارت دیگر بالغ بر ۱ تا ۱۰ سال

سازگاری: نیاز به آداپتور یا کارت خوان SD

SD Card جایگزینی است که بالاترین قابلیت حمل و نقل را دارا است. با توجه به حجم معمول این قطعات که بین ۱۶ تا ۶۴ گیگابایت است، شما از لحاظ ظرفیت نیز نسبت به دیسک نوری برتری خواهید داشت. درست مانند USB Stick، طول عمر این حافظه های جانبی نیز وابسته به چرخه ضبط و پاک سازی اطلاعات است. این کارت های کوچک از لحاظ سازگاری قطعا به پای USB Stick و یا دیسک های نوری نخواهند رسید، مگر اینکه همیشه با خود یک Card Reader همراه داشته باشید.

● گزینه سوم: هارد دیسک اکسترنال (External)

ظرفیت: تا ۳ ترابایت

طول عمر: تقریبا ۲ تا ۵ سال

سازگاری: هر دستگاهی با پورت USB

اگر به دنبال ارزان ترین جایگزین ممکن می گردید، قطعا هارد درایو ها یا HDD بهترین گزینه محسوب می شوند. این قطعات ضمن هزینه کمی که دارند، فضای بسیار بیشتری را نیز در اختیار شما قرار می دهند و با هر دستگاهی که پورت USB داشته باشد هم سازگار هستند. البته اگر بحث سازگاری برای شما اهمیت دارد، جا دارد به بحث فرمت این قطعات اشاره کنیم که بسته به FAT ۳۲ یا NTFS بودنشان، ممکن است در بعضی از مواقع شناخته نشوند و یا عملکرد کاملی از خود بروز ندهند. مهم ترین مشکل HDD، آسیب پذیری بالای آن است. این قطعات به راحتی از طریق ضربات فیزیکی آسیب می بینند که این موضوع می توانند در زمینه قابلیت حمل و نقل آن ها تاثیر منفی گذارد.

● گزینه چهارم: Solid State Drive یا SSD

ظرفیت: تا ۲۵۶ گیگابایت

طول عمر: ۱۰۰ هزار تا ۵ میلیون بار چرخه ضبط و پاک سازی اطلاعات. به عبارت دیگر از ۵ تا ۲۰ سال

سازگاری: هر دستگاهی با پورت USB

SSD ها عالی هستند. اگر قیمت بالای آن ها برای شما اهمیت نداشته باشد. شما می توانید تا ۲۵۶ گیگابیت اطلاعات را در جیب خود داشته باشید. اما جا دارد بار دیگر به قیمت بالای این قطعات اشاره کنیم.

● گزینه پنجم: ذخیره سازی ابری

ظرفیت: معمولا تا ۵۰۰ گیگابایت (از نظر تئوری: نامحدود)

طول عمر: از نظر تئوری نامحدود (در واقع تا زمانی که سرویس دهنده به فعالیت خود ادامه دهد)

سازگاری: هر دستگاهی با دسترسی اینترنت

ذخیره سازی اطلاعات در ابرها بدون شک مطمئن ترین راه ممکن برای تهیه نسخه پشتیبان از اطلاعات و به اشتراک گذاری آن ها به حساب می آید. لذت دسترسی به اطلاعات تان در هر جا که باشید، از طریق اینترنت وصف ناشدنی است. اما در این بحث مهم، سرعت اینترنت مطرح می شود که شاید تا حدودی این گزینه را برای کاربران ایرانی در اولویت آخر قرار دهد. با این وجود برای حجم کمی از اطلاعات، سرویس های کلود بهترین جایگزین محسوب می شوند. قبل از اینکه یک سرویس ابری را برای ذخیره اطلاعات خود انتخاب کنید، توصیه می کنم این مطلب را جهت مقایسه آن ها از دست ندهید.